اثر مصرف خوراکی میوه خارخاسک بر برخی شاخص های استرس اکسیداتیو در مغز موش صحرایی دیابتی

مقدمه: دیابت قندی در دراز مدت موجب تشدید استرس اکسیداتیو شده و فعالیت سیستم دفاع آنتی اکسیدان را کاهش می دهد. با توجه به اهمیت این عوامل در بروز برخی بیماری های عصبی و با در نظر گرفتن خاصیت ضددیابتی و آنتی اکسیدانتی خارخاسک، هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر تجویز خوراکی این گیاه بر سطح بافتی برخی مارکرهای پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو در بافت مغز موش های صحرایی دیابتی است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی به 4 گروه کنترل، گروه کنترل تحت تیمار با خارخاسک، گروه دیابتی و گروه دیابتی تحت تیمار با خارخاسک تقسیم شدند. برای دیابتی کردن موش ها از استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم (داخل صفاقی) استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با گیاه نیز پودر این گیاه مخلوط شده با غذای استاندارد موش را با نسبت وزنی 3% به مدت 5 هفته دریافت نمودند. سطح مالون دی آلدئید و نیتریت و میزان فعالیت سوپراکسید دیس موتاز بافت مغز در پایان کار اندازه گیری شد. نتایج: موش های دیابتی افزایشی معنی داری در سطح بافتی مالون دی آلدئید (01/0p<) و نیتریت و نیترات (01/0p<) و کاهشی غیرمعنی داری در فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز نشان دادند و درمان با خارخاسک میزان مالون دی آلدئید (01/0p<) و نیتریت (05/0p<) را به صورت معنی داری کاهش داد و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز در موش های دیابتی تیمار شده به طور غیرمعنی داری در مقایسه با گروه دیابتی افزایش نشان داد. نتیجه گیری: تجویز خوراکی خارخاسک می تواند برخی شاخص های پراکسیداسیون لیپیدی و استرس اکسیداتیو در بافت مغز را در موش های صحرایی دیابتی کاهش دهد و در جلوگیری از برخی بیماری های عصبی ناشی از تشدید استرس اکسیداتیو می تواند مؤثر باشد